Op een mooie zomerse dag werd ik opgebeld door een oudere heer. ,,Ik zit bij een bewindvoerder, maar we hebben geen goede klik. Wil jij mij helpen?”

Ik dacht even na, op zo’n vraag geef ik niet meteen antwoord. Een bewindvoerder is meestal aangesteld om orde op zaken te stellen en houden omdat er schulden zijn of anderszins. Dat dit niet altijd gaat zoals de onder-bewindgestelde wil, is bijna vanzelfsprekend. Ik besloot om even door te vragen hoe het een en ander zat en begreep uit het verhaal dat meneer op eigen verzoek bij de bewindvoerder was gekomen. ,,Ik ben gewoon niet goed in administratie en wil me er eigenlijk ook niet mee bezig houden, het een en ander moet gewoon goed geregeld worden, meer niet.”

We spraken af dat ik bij meneer langs zou komen om te kijken wat ik voor hem kon betekenen. Tijdens het gesprek werd duidelijk dat meneer eigenlijk iemand zocht die zijn bankzaken regelde, maar ook wel contact hield, meneer zocht een soort levensexecuteur- light.

We hadden een goede klik met elkaar en zijn een samenwerking aangegaan. Meneer leefde een vrolijk leven, genoot van het op stap gaan met vrienden en was regelmatig op een terrasje te vinden. In het verleden had meneer een zaak gehad, maar na een felle brand waarbij alles verloren was gegaan, was meneer alles kwijt geraakt. De ondernemingszin was echter nog wel altijd aanwezig en zo gebeurde het dat ik meneer soms wat moest afremmen en bij moest sturen als hij met een bekende ergens samen een ‘pandje’ wilde huren om weer wat te gaan ondernemen.

We hadden regelmatig contact met elkaar en een goede verstandhouding. Meneer was blij dat ik zijn zaken regelde. Op een gegeven moment vertelde meneer dat hij erg veel pijn had, een oude kwaal speelde weer op, zo dacht hij. Ik vertrouwde het niet en drong erop aan dat meneer naar een arts moest. Dat heeft hij uiteindelijk gedaan en toen bleek dat het niet goed was. Na verloop van tijd bleek dat meneer niet meer beter zou worden.

Er waren twee zoons, die ik niet eerder had ontmoet. Ik wilde hen beide graag ontmoeten voordat vader zou komen te overlijden, omdat ik graag een aantal zaken met hen besprak waar vader nog bij was. We hebben de eerste ontmoeting in het hospice gehad. Dat was een goede ontmoeting en met elkaar hebben we de begrafenis doorgesproken. Mooi was het om te merken dat mijn komst zorgde voor een andere blik op een aantal zaken en we mede daardoor konden bespreken wat meneer nu echt wilde.

Enkele weken later belde een van de zoons me op om te vertellen dat zijn vader rustig was ingeslapen. Hoe moeilijk ook, beide zoons hebben de laatste weken intensief contact met vader gehad en dat was waardevol.

Maar toen zaten de zoons met allerlei vragen. Wat moeten we doen met het huurhuis? Wat staat er allemaal boven, hoe is de staat van het huis en wat vind de verhuurder daarvan? En hoe moest het met de financiën, want de beide zoons konden niet uitsluiten dat vader misschien toch nog wel (buiten mijn weten om) ergens geld geleend kon hebben bij een kennis of wat dan ook.

Ik heb de zoons aangeraden om met een notaris te gaan praten, en gaf hen het advies om beneficiair te aanvaarden. Daarmee zouden ze niet het risico lopen om verantwoordelijk te zijn voor de eventuele schulden.

Maar het huurhuis moest ook zo snel mogelijk leeg. De zoons waren boven in het huis geweest en nogal geschrokken, vader bleek flink wat verzameld te hebben en ook het huis bleek wat achterstallig onderhoud te hebben. De zoons waren bang dat de verhuurder met een flinke rekening zou komen vanwege een niet goed sluitende deur en een raamkozijn wat niet meer open ging.

Ik heb aangeboden om namens hen te gaan praten met de verhuurder. Door mijn ervaring had ik voldoende argumenten om een goede afspraak te maken met de verhuurder. Dat lukte: De zoons mochten het huis leeghalen, de verhuurder zou geen kosten wegens achterstalligheid berekenen.

Hierna ben ik de schulden en bezittingen in kaart gaan brengen om een goed beeld te krijgen van wat er allemaal lag. Het meeste had ik al vanwege de administratie die ik al deed. Bij de rechtbank diende ik een verzoek tot lichte-vereffening in, zodat de zoons er ook zeker van konden zijn dat als de zaak is afgerond zij niet ineens onaangenaam verrast zouden worden.

Uiteindelijk duurde het ongeveer een maand of 9 voordat alles afgewikkeld was, maar toen de laatste stukken waren ingediend bij de rechtbank en de bankrekeningen waren opgeheven en het restbedrag verdeeld, was de vereffening klaar.

Beide zoons waren ontzettend dankbaar dat ik de administratie regelde van vader zodat we –voor een groot deel- wisten waar we aan toe waren en dat ik hen heb kunnen bijstaan na het overlijden van hun vader, zowel met praktische zaken zoals het huis leeghalen en opleveren aan de verhuurder, als aan de financiële/juridische kant van het afwikkelen van de erfenis die via de rechtbank liep.

Omdat ik hen veel werk uit handen heb kunnen nemen, hadden ze meer ruimte om het verdriet van de toch nog plotselinge dood van hun vader ruimte te geven. Ik vind het waardevol dat ik heb kunnen helpen en echt wat heb kunnen betekenen voor zowel de vader als de beide zoons.